Ε.Λ.Μ.Ε. Λήμνου & Αγίου Ευστρατίου

Ημέρα παγκόσμιας δράσης για την κλιματική αλλαγή

Συλλαλητήριο για την κλιματική αλλαγή του πλανήτη

«Με λένε Ελληνίδα επειδή έχω γεννηθεί εδώ. Ελληνίδα, τι εύκολο να το λέτε, αλλά κάντε κάτι και για το κράτος που δε μου δίνει τα χαρτιά μου!»

Αυτή την στιγμή ζούνε περίπου 150.000 παιδιά μεταναστών στην Ελλάδα. Ένας/μία στους/στις δέκα μαθητές/τριες στα σχολεία της επικράτειας και ένας/μία στους/στις τέσσερις στα σχολεία της Αθήνας είναι παιδιά μεταναστών. Κάποια από αυτά θα κλείσουν σε λίγο καιρό τα δεκαοκτώ. Βρίσκονται με το ένα πόδι εδώ και με το άλλο εκεί.
Αισθάνονται ότι δεν είναι ούτε Έλληνες, αλλά ούτε ξένοι. Όμως κάθονται στα ίδια
θρανία και μεγαλώνουν στις ίδιες γειτονιές όπως κι εμείς.

Έχουν όνειρα, ελπίδες, κάποιες φορές κάνουν σχέδια για το μέλλον τους. Παίζουν όλα σε μεικτές και πολύχρωμες παρέες, στα ίδια χωριά, στις ίδιες πόλεις, στην ίδια χώρα. Η ελληνική κοινωνία όμως δεν φαίνεται να έχει προσαρμόστει ακόμα σε αυτή την πραγματικότητα. Τα παιδιά με όνειρα και αναμνήσεις μοιρασμένες εκατέρωθεν των συνόρων έχουν ξεχωριστές ανάγκες και δυνατότητες. Τη διαφορετικότητά τους μπορεί να τη νιώθουν τα ίδια ή όχι, μπορεί να τους αρέσει ή να την απεχθάνονται. Κάποιες φορές προκαλεί στους γύρω τους καλοπροαίρετα σχόλια, άλλες φορές όμως η διαφορετικότητά τους τρέφει ρατσιστικά στερεότυπα.

Αν και θεωρητικά ζούμε σε μια ανοικτή κοινωνία που στηρίζει όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως καταγωγής, στην πράξη το κράτος δεν αναγνωρίζει ίσα δικαιώματα και ίδιες ευκαιρίες. Παιδιά μεταναστών που γεννιούνται, μεγαλώνουν και μαθητεύουν στην Ελλάδα καταλήγουν ο τελευταίος τροχός της αμάξης, χωρίς να μπορούν να εξασφαλίσουν καν το δικαίωμα μόνιμης παραμονής στη χώρα. Μετά τα 18 τους, για να μείνουν στην Ελλάδα, στη χώρα δηλαδή που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν, θα πρέπει να ανανεώνουν κάθε χρόνο την άδεια παραμονής τους προσκομίζοντας τα απαραίτητα ένσημα. ∆ηλαδή αν για κάποιο χρονικό διάστημα και για οποιοδήποτε λόγο δε δουλέψουν, χάνουν αυτόματα και το δικαίωμα να βρίσκονται στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή τα περισσότερα κράτη της Ε.Ε. δίνουν με σχετικά απλό τρόπο το δικαίωμα απόκτησης ιθαγένειας σε όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην επικράτεια τους χωρίς να εξετάζουν αν υπάρχει ή όχι εξ αίματος δεσμός με τη χώρα.

Η ένασχόληση με το θέμα ήταν για μας μια αφορμή να συναντήσουμε κάποια απο αυτά τα παιδιά, να μάθουμε απο αυτά και να σας φέρουμε πιο κοντά τους. Είμαστε όλοι ίσοι, είμαστε όλοι διαφορετικοί! Είναι απαράδεκτο οι νόμοι και τα διατάγματα να απαγορέυουν σε κάποια παιδιά να ονειρεύονται στα Ελληνικά!

Ποιοί είμαστε

Η fotofraxia είναι μια μικρή ομάδα στην Αθήνα από νέους φωτογράφους. Αναζητάμε μια όψη της πραγματικότητας, ουσιαστική και εναλλακτική σε σχέση με αυτήν των ΜΜΕ, γιατί προσπαθούμε να σεβόμαστε ό,τι φωτογραφίζουμε, γιατί πιστεύουμε στις  εκφραστικές δυνάμεις τις φωτογραφίας κι όχι μόνο στη χρήση της ως τεκμήριο, γιατί τα θέματά μας μάς αφορούν. Ακροβατούμε μεταξύ τέχνης και φωτορεπορτάζ, πειραματιζόμαστε και μαθαίνουμε. Αγγίζοντας ιστορίες ανθρώπων που δεν έχουν θέση
στην επικαιρότητα των ΜΜΕ, μας αρέσει να φωτίζουμε τα φιλμ μας με κάποιες από τις στιγμές τους.

Έκθεση φωτογραφίας με θέμα “στα ίδια θρανία” από τη φωτογραφική ομάδα fotofraxia

Συνάδελφοι /-ισσες,

Όπως γνωρίζετε, ο κλάδος μας έχει ζητήσει από την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ και συνεχίζει να διεκδικεί η επιλογή των υποδιευθυντών των σχολικών μονάδων να γίνεται από το Σύλλογο ∆ιδασκόντων.

Για την υλοποίηση της παραπάνω θέσης του κλάδου προτείνουμε τα εξής:

Οι Σύλλογοι ∆ιδασκόντων στις συνεδριάσεις τους να ψηφίσουν επιλέγοντας ανάμεσα
στους υποψήφιους για υποδιευθυντή (-ές) του σχολείου τους.

Η σχετική πράξη του συλλόγου διδασκόντων, η οποία θα περιλαμβάνει τα ονόματα όλων των υποψηφίων και τους αντίστοιχους σταυρούς προτίμησης που έλαβαν κατά την ψηφοφορία, να σταλεί στο ∆ιευθυντή Εκπαίδευσης και σε όλα τα μέλη του ΠΥΣ∆Ε.

Το ∆.Σ. της ΟΛΜΕ καλεί τα αιρετά μέλη των ΠΥΣ∆Ε και γενικότερα όλους τους συναδέλφους – μέλη των ΠΥΣ∆Ε να επιλέξουν ως υποδιευθυντές τούς συναδέλφους που προτείνονται από τους Συλλόγους ∆ιδασκόντων και οπωσδήποτε με βάση τη σειρά με την οποία προτείνονται.

Το ∆.Σ. της ΟΛΜΕ καλεί τα ΠΥΣ∆Ε όλης της χώρας να μη λάβουν υπόψη τους την πρόβλεψη της εγκυκλίου 131013/∆2/19-11-07 του ΥΠΕΠΘ, με βάση την οποία:  «υποψήφιοι για τις θέσεις επιλογής της περίπτωσης αυτής είναι εκπαιδευτικοί οι οποίοι μέχρι τη λήξη ισχύος του πίνακα επιλογής δεν συμπληρώνουν συνολική πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και το όριο ηλικίας για αποχώρηση από την υπηρεσία».

Τέλος, το ∆.Σ. της ΟΛΜΕ καλεί τα ∆.Σ. των ΕΛΜΕ να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε να υλοποιηθεί από τα ΠΥΣ∆Ε η παραπάνω απόφαση του κλάδου.

Έκκληση της ΟΛΜΕ για την επιλογή υποδιευθυντών

Τα ποσοστά της απεργίας της 26-11-2007

Τα ∆.Σ. της ∆ΟΕ και της ΟΛΜΕ καλούν όλους τους εκπαιδευτικούς Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπ/σης να πάρουν μέρος μαζικά και μαχητικά στην Πανεκπαιδευτική Απεργία της 26ης Νοέμβρη και στα συλλαλητήρια που θα γίνουν στην Αθήνα (Προπύλαια, 12 το μεσημέρι), στη Θεσσαλονίκη (Άγαλμα Βενιζέλου, 12 το μεσημέρι) και σε αρκετές πόλεις της χώρας.

Οι εκπαιδευτικοί δίνουν τη ∆ευτέρα, 26/11/07 τη δική τους απάντηση στη συνεχιζόμενη αντιεκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. ∆ιαδηλώνουν την αντίθεσή τους στην πολιτική που υλοποιείται από το νέο κρατικό, βαθιά ταξικό, προϋπολογισμό με τις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση να παραμένουν καθηλωμένες στο 3,1% του ΑΕΠ, με μείωση των κοινωνικών δαπανών, με αύξηση των έμμεσων φόρων, με την εισοδηματική πολιτική σκληρότερης λιτότητας για τους πολλούς και κοινωνικά ασθενέστερους. Αγωνίζονται για να αποτρέψουν την παραπέρα δραματική αποδόμηση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος.

Τη ∆ευτέρα, 26/11/07 απεργούμε και διεκδικούμε:

• Στήριξη της ∆ημόσιας και ∆ωρεάν Εκπαίδευσης – Άμεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π. ή στο 15% του Γ.Κ.Π. για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της εκπαίδευσης (άμεση κάλυψη κενών, υποδομές, διπλοβάρδια, επιμόρφωση εκπαιδευτικών, κ.λ.π.).
• Αυξήσεις στους μισθούς των εκπαιδευτικών. 1.400 € καθαρά στο νεοδιόριστο.
• Αποτροπή της αντιασφαλιστικής καταιγίδας. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων της τελευταίας 15ετίας. Καμιά συμμετοχή στο διάλογο. ∆εν διαπραγματευόμαστε τα ασφαλιστικά δικαιώματά μας.
• Κατάργηση του άρθρου 32 του Ν. 3577/07 που δίνει τη δυνατότητα ίδρυσης τμημάτων νηπιαγωγείων στους ιδιωτικούς και δημοτικούς παιδικούς σταθμούς και στα ιδιωτικά Σχολεία. Άμεση απόσυρση της εγκυκλίου της 20ης Ιουλίου 2007, που αυξάνει το ωράριο και καταστρατηγεί τα εργασιακά δικαιώματα των Νηπιαγωγών.
• Κατάργηση του Ν.3475/06 για την τεχνική εκπαίδευση και εφαρμογή της μεταβατικής πρότασης της ΟΛΜΕ για τομείς, ειδικότητες στα ΕΠΑΛ κ.λπ. Μεταλυκειακό Έτος Ειδίκευσης. Καμιά κατάργηση σχολικής μονάδας, διασφάλιση της μόνιμης εργασίας όλων των εκπαιδευτικών. Ενσωμάτωση των σχολών άλλων Υπουργείων στο ΥΠΕΠΘ.
• Κατάργηση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών. Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Αθήνα, 23/11/07

Από τα ∆.Σ.
∆ΟΕ  – ΟΛΜΕ

Κάλεσμα της Δ.Ο.Ε. και της Ο.Λ.Μ.Ε. προς τους εκπαιδευτικούς

Η Ε.Λ.Μ.Ε. Λήμνου συμμετέχει στην αιμοδοσία του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Λήμνου στο Νοσοκομείο της Μύρινας.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου
09:00-14:00 & 17:00-19:00

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου
09:00-14:00 & 17:00-19:00

Σάββατο 24 Νοεμβρίου
09:00-14:00

Συμμετοχή της ΕΛΜΕ Λήμνου σε εθελοντική αιμοδοσία

Το ∆Σ της ΟΛΜΕ με το υπόμνημά του από 1-10-07, αλλά και με νεότερο της 21-10-07 ανέδειξε ξανά τα σοβαρά και οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Τεχνική-Επαγγελματική Εκπαίδευση από την έναρξη της τρέχουσας σχολικής χρονιάς.

Προβλήματα που προέρχονται κυρίως από την υλοποίηση του ν.3475/06, η οποία όξυνε τα υφιστάμενα στον πολύπαθο αυτό χώρο, καθώς και από την προχειρότητα και την αποσπασματικότητα που χαρακτηρίζουν το σχεδιασμό του Υπουργείου Παιδείας.

Εκτιμώντας πως τα προβλήματα στην ΤΕΕ απαιτούν άμεσες παρεμβάσεις και λύσεις, η Ομοσπονδία μας ζήτησε αυτά να συζητηθούν σε μια ειδική συνάντηση με τον αρμόδιο Υφυπουργό κ. Λυκουρέντζο. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε τη ∆ευτέρα 19-11-07 στο Υπουργείο Παιδείας.

Κατά τη συνάντηση αυτή η αντιπροσωπεία του ∆Σ της ΟΛΜΕ εκφράζοντας την ανησυχία των χιλιάδων εκπαιδευτικών που διδάσκουν στην ΤΕΕ, των μαθητών και των γονέων τους, ζήτησε από τον Υφυπουργό Παιδείας να δοθούν άμεσα οι αναγκαίες λύσεις με βάση τις επεξεργασμένες προτάσεις της Ομοσπονδίας μας. Προτάσεις που είναι προϊόν της συλλογικής σκέψης και βούλησης του κλάδου μας και ανταποκρίνονται στα μορφωτικά και μελλοντικά επαγγελματικά δικαιώματα των μαθητών/-τριών μας, αλλά απαντούν θετικά και στην εργασιακή αβεβαιότητα των συναδέλφων μας που εργάζονται στην ΤΕΕ.

Επιμείναμε ιδιαίτερα στα παρακάτω αιτήματα:

I. Να συμπεριληφθούν στο ΕΠΑΛ τουλάχιστον όλες εκείνες οι ειδικότητες για τις οποίες υπάρχουν αντίστοιχες σχολές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

II. Να δημιουργηθεί δημόσιο Μεταλυκειακό Έτος Ειδίκευσης, που θα αξιοποιεί την υποδομή και το εκπαιδευτικό προσωπικό των ΕΠΑΛ, και θα μπορεί να περιλαμβάνει το σύνολο των ειδικοτήτων που παρέχονται σήμερα, αλλά και όποια άλλη κριθεί αναγκαίο να δημιουργηθεί, με βάση τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και με ταυτόχρονη κατάργηση και ενσωμάτωση σε αυτό κάθε άλλης μορφής επαγγελματικής μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης (ΙΕΚ κ.λπ.).

III. Να διασφαλιστεί η μόνιμη εργασιακή σχέση όλων των εκπαιδευτικών.

IV. Η αρχαιότητα των εκπαιδευτικών στα συγκεκριμένα σχολεία είναι καθοριστικής σημασίας κριτήριο κατά τις τοποθετήσεις τους, που θα γίνουν τη φετινή σχολική χρονιά, με τη θέσπιση ειδικής ρύθμισης η οποία ζητούμε να είναι απόρροια συμφωνίας ΟΛΜΕ-ΥΠΕΠΘ.

V. Να καταργηθεί η διάταξη του νόμου που απαγορεύει στους αποφοίτους Λυκείων να εγγράφονται στο ΕΠΑΛ για απόκτηση ειδικότητας.

VI. Τονίσαμε το παράλογο αλλά και το παράνομο της απόφασης του ΟΑΕ∆ να  δημιουργήσει ίδιες ειδικότητες στις ΕΠΑΣ αρμοδιότητάς του με τα ΕΠΑΛ του ΥΠΕΠΘ και απαιτήσαμε την κατάργηση όλων των σχολικών μονάδων που προσφέρουν σήμερα δευτεροβάθμια τεχνικο-επαγγελματική εκπαίδευση και ανήκουν σε άλλα υπουργεία και την υπαγωγή τους στο ΥΠΕΠΘ. Ζητήσαμε σε κάθε περίπτωση την ακύρωση κάθε απόφασης που δημιουργεί ίδιες ειδικότητες με τα ΕΠΑΛ του ΥΠΕΠΘ, στις ΕΠΑΣ των διαφόρων εκτός ΥΠΕΠΘ Υπουργείων (π.χ. Υγείας, ΟΑΕ∆).

VII. Απαιτήσαμε να μην ισχύσουν οι συγχωνεύσεις σχολείων (π.χ. ΕΠΑΛ Ιωαννίνων), να μην καταργηθούν σχολικές μονάδες (π.χ. ΤΕΕ Χαλανδρίου) και να επιλυθούν τα κτιριακά προβλήματα των σχολείων (π.χ. περίπτωση 3ου ΕΠΑΛ-ΤΕΕ και ΣΕΚ Κατερίνης).

VIII. Τονίσαμε την ανάγκη ειδικής ρύθμισης για τους μαθητές της περσινής Β ́ τάξης του Α ́κύκλου των ΤΕΕ που απορρίφθηκαν λόγω ανεπαρκούς φοίτησης.

IX. Επισημάναμε για μια ακόμη φορά πως η επιμονή της κυβέρνησης στην πολυδιάσπαση της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης και η παράδοση τμήματός της – πτυχίο επίπεδου γ ́ – στον ιδιωτικό τομέα, με αναπόφευκτη συνέπεια την πλήρη υποβάθμισή της, και σε συνδυασμό με τις τελευταίες αυτές εξελίξεις, καθιστούν περισσότερο αναγκαία την κατάργηση του Ν. 3475/06.

Ο Υφυπουργός Παιδείας αν και αναγνώρισε πως υπάρχουν προβλήματα που προέρχονται από τις αλλαγές που προώθησε νομοθετικά η κυβέρνηση το προηγούμενο διάστημα, απάντησε με γενικότητες στα αιτήματά μας. Εκτίμησε ότι ορισμένα από αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης, όπως π.χ. το αίτημα της θεσμοθέτησης Μεταλυκειακού Έτους Ειδίκευσης και της κατάργησης των σχολών εκτός ΥΠΕΠΘ. Όμως δεν έδωσε καμία συγκεκριμένη και θετική απάντηση στα παραπάνω αιτήματά μας. Παρέπεμψε το σύνολο των θεμάτων της ΤΕΕ σε μελέτη από επιτροπή.

Οι εκπρόσωποι της ΟΛΜΕ επίσης τόνισαν την αναγκαιότητα και την απαίτηση του κλάδου μας να δοθούν απαντήσεις στο σύνολο των αιτημάτων του κλάδου που η ομοσπονδία μας κατέθεσε τόσο στην πρώτη συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ την 1-10-07 όσο και με την επίδοση εξωδίκου στις 19-11-07, όπως αυτά καθορίστηκαν από τις αποφάσεις του 13ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ, τις πρόσφατες Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και την απόφαση της ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ.

Επισημάναμε πως παρά τις υποσχέσεις του Υπουργού Παιδείας στη 1-10-07, πως θα δίνονταν απαντήσεις το συντομότερο δυνατόν, σήμερα, σχεδόν δυο μήνες μετά, οι προτάσεις μας μελετώνται ακόμη.

Ο κλάδος μας απαιτεί ουσιαστικές λύσεις στο σύνολο των προβλημάτων που έχουν εδώ και πολλά χρόνια συσσωρευτεί, όπως: άμεση αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ τουλάχιστον, 1.400 ευρώ συνολικές καθαρές αποδοχές στον νεοδιόριστο, δημόσια 12χρονη υποχρεωτική και πραγματικά δωρεάν Εκπαίδευση, κατάργηση του Ν. 3475/06 και αναβαθμισμένη ΤΕΕ, πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας, ετήσια επιμόρφωση με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.

Σας καλούμε όλους και όλες με τη συμμετοχή σας στην απεργία της 26 Νοέμβρη αλλά και στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια την ίδια ημέρα να διατρανώσουμε τη θέλησή μας για να επιβάλλουμε επιτέλους τις λύσεις που έχει ανάγκη ο κλάδος μας και η εκπαίδευση.

Ενημερωτικό σημείωμα από τη συνάντηση της Ο.Λ.Μ.Ε. στο Υπ.Ε.Π.Θ. για την Τ.Ε.Ε.

Ανοικτή επιστολή της Ο.Λ.Μ.Ε. προς τους καθηγητές

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ∆ΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ∆ΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΠΑΙ∆ΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
Αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτω από ξένα βήματα,
Αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο…
Γ. Ρίτσος

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,
Φίλες και φίλοι μαθήτριες και μαθητές,

Τριάντα τέσσερα χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, η επέτειος του Πολυτεχνείου εξακολουθεί να εμπνέει τη νεολαία και το λαό και να κατευθύνει τους αγώνες μας για ελευθερία, δημοκρατία, παιδεία και κοινωνική δικαιοσύνη. Το Πολυτεχνείο παραμένει άσβηστη και φωτεινή μνήμη, αλλά ταυτόχρονα και ζώσα πραγματικότητα ακόμα και για τις γενιές που δεν το έζησαν.

Γι’ αυτό οι εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο δεν αποτελούν μόνο απόδοση τιμής στα νιάτα που όρθωσαν τα στήθη τους στον τύραννο και που αψήφησαν το θάνατο. Είναι αγώνας της μνήμης εναντίον της λήθης. Αγώνας της ελευθερίας εναντίον της τυραννίας. Έτσι, οποιαδήποτε αναφορά στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και τον αντιδικτατορικό αγώνα αποκτά νόημα και αναδεικνύει την αγωνιστική στάση ζωής σε κινητήρια δύναμη της Ιστορίας. Γιατί οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις, σε πείσμα όσων βιάστηκαν να μιλήσουν για το «τέλος της Ιστορίας», εξακολουθούν να αποτελούν τη «μαμή της Ιστορίας».Το Πολυτεχνείο παραμένει άσβεστη και φωτεινή μνήμη για μας. Ταυτόχρονα είναι ζώσα πραγματικότητα στις καρδιές των νέων, γιατί αυτοί είναι οι φυσικοί κληρονόμοι του, αφού, όπως έλεγε ο Καμύ, «η εξέγερση είναι νοσταλγία αθωότητας και κραυγή προς το είναι».

Ας μιλήσουν τα γεγονότα

Η δικτατορία που επιβλήθηκε στη χώρα μας στις 21 Απρίλη του 1967 από μία ομάδα «εθνικοφρόνων» αξιωματικών του ελληνικού στρατού είχε τη στήριξη τόσο των Αμερικανών «συμμάχων» όσο και τη συναίνεση του Παλατιού, το οποίο αποτελούσε άντρο συνωμοσιών και αντιδημοκρατικών επεμβάσεων στην πολιτική ζωή της χώρας, ιδιαίτερα όταν γίνονταν προσπάθειες για τον εκδημοκρατισμό της.

Το Πολυτεχνείο ήταν η κορύφωση των κινητοποιήσεων φοιτητών, νεολαίας, αγροτών και άλλων εργαζομένων κατά της φασιστικής χούντας, με προάγγελο την κατάληψη της Νομικής Σχολής στην Αθήνα το Φλεβάρη του 1973. Υπήρξε το αποκορύφωμα του αντιδικτατορικού αγώνα που είχε προηγηθεί και εξελισσόταν, με τεράστιο ανθρώπινο κόστος και θυσίες για όσους αγωνιστές έπεσαν στα χέρια της δικτατορίας. Οι αντιδικτατορικές οργανώσεις είχαν χαράξει τα συνθήματα της πάλης βαθιά στις συνειδήσεις των πολιτών και ιδιαίτερα της φοιτητικής νεολαίας ενάντια στην κατάργηση των δημοκρατικών ατομικών ελευθεριών και πολιτικών δικαιωμάτων, ενάντια στις συλλήψεις, τις φυλακίσεις, τους βασανισμούς, τη λογοκρισία, τον εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Η κατάληψη του Πολυτεχνείου ήταν η μεγάλη έκρηξη που αφύπνισε τη λαϊκή  συνείδηση, γι’ αυτό έγινε πηγή έμπνευσης και πόλος έλξης και συσπείρωσης για πολλούς  εργαζομένους. Το σπίρτο που άναψε τη φωτιά ήταν η προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας στις αρχές του Νοέμβρη του ’73 να διαλύσει το συνδικαλισμό των φοιτητών. Εκείνοι αντιδρούν και διεκδικούν διενέργεια φοιτητικών εκλογών και πιστώσεις για την Παιδεία. Στις 14 Νοέμβρη καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο και εκφράζουν μέσα από τα συνθήματά τους τα αιτήματα όλου του λαού για ΨΩΜΙ, ΠΑΙ∆ΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Γρήγορα η φλόγα της εξέγερσης μεταδόθηκε και σε άλλα πανεπιστήμια, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, των Ιωαννίνων και πυροδότησε μια μεγάλη και ποικιλόμορφη συμπαράσταση του λαού της Αθήνας προς τους εξεγερμένους.

Οι επόμενες μέρες ήταν καθοριστικές για την ενίσχυση και την ακόμα πιο αποφασιστική εκδήλωση της συμπαράστασης του λαού στο πλευρό των αγωνιζόμενων και τη δυναμική αντιπαράθεση στη δικτατορία.

Η Χούντα, μπροστά στον κίνδυνο μιας λαϊκής χιονοστιβάδας, έπνιξε στο αίμα την εξέγερση. Κάπου εκατό ήταν οι νεκροί και χιλιάδες οι τραυματίες τις μέρες του Νοέμβρη, ενώ οι συλλήψεις και οι βασανισμοί εντάθηκαν. Ανάμεσά στους νεκρούς και οι ηρωικές μορφές των μαθητών ∆ιομήδη Κομνηνού, ετών 17, και Αλέξανδρου Σπαρτίδη, ετών 16.

Ο ξεσηκωμός της νεολαίας στο Πολυτεχνείο ενσωμάτωσε και εξέφρασε τις καλύτερες αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας, όπως το έπος του ’40, της Εθνικής Αντίστασης στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, των διεκδικήσεων της γενιάς του 1-1-4, αλλά και των ριζοσπαστικών κινημάτων που είχαν ξεσπάσει στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου, όπως του Μάη του ’68 στη Γαλλία, του κινήματος κατά του πολέμου των ΗΠΑ ενάντια στο Βιετνάμ.

Οι νέοι στο Πολυτεχνείο πήραν τη μοίρα όλου του λαού στις πλάτες τους. Άνθρωποι ελεύθεροι με οράματα και αξίες. Άνθρωποι που αρνήθηκαν να πουν το «ναι» στη υποδούλωση, που διεκδικούσαν μια αξιοπρεπή ζωή, που ονειρεύονταν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης για όλους.

Ο Νοέμβρης έδωσε κουράγιο και αυτοπεποίθηση στο λαό μας. Έδωσε φτερά στους αγωνιστές, απαντοχές στους διστακτικούς, όραμα σε όλους.Τα σοβαρά ρήγματα στη δικτατορία είχαν ήδη προκληθεί. Λίγους μήνες μετά, τον Ιούλιο του ’74, έρχεται η πτώση της τυραννίας και η επαναφορά της ∆ημοκρατίας.

Το Πολυτεχνείο σήμερα

Η άοπλη αυτή εξέγερση αποτέλεσε σημαντικό σταθμό όχι μόνο για την ιστορία του  έθνους και του λαού μας αλλά και για την παγκόσμια ιστορία. Σήμερα αποτελεί σύμβολο πάλης για μια ελεύθερη και καλύτερη ζωή.

∆εν ήταν ο αγώνας των νέων για την Παιδεία μόνο. Τα συνθήματά τους γρήγορα έγιναν πολιτικά συνθήματα που ήταν κοινωνικά αιτήματα: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»,  «∆ημοκρατία», «Κάτω η Χούντα», «Λαέ πολέμα, σου πίνουνε το αίμα», «Ένας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος λαός», «Έξω οι Αμερικάνοι», «Έξω από το ΝΑΤΟ». Έτσι το Πολυτεχνείο αποτελεί ένα αγωνιστικό προσκλητήριο, ένα σύμβολο δράσης, ένα λαϊκό αίτημα για εθνική ανεξαρτησία, για το δικαίωμα του λαού στη μόρφωση, την εργασία και την ελευθερία. Ταυτόχρονα αποτελεί μια διαχρονική αξία για τα οράματα και τις μορφές πάλης της νεολαίας, που γνωρίζει «τι» και «γιατί» το διεκδικεί.

Σήμερα ο αγώνας στο χώρο της εκπαίδευσης συνεχίζεται από εκπαιδευτικούς, μαθητές και φοιτητές για μια υψηλής ποιότητας σύγχρονη εκπαίδευση που θα παρέχεται σε  όλους και σε όλες τις βαθμίδες χωρίς φραγμούς και διακρίσεις. Η ανισότητα, ο  νεοφιλελευθερισμός, η φτώχεια, η αύξηση της εκμετάλλευσης, οι πολεμικές επεμβάσεις,  η οικολογική καταστροφή είναι η νέα βαρβαρότητα της κυριαρχίας των μεγάλων  δυνάμεων, των υπερεθνικών μονοπωλίων, του ΟΟΣΑ και του ∆.Ν.Τ.

Πρέπει να υπερασπίσουμε τη ∆ημόσια-Κοινωνική Ασφάλιση, να μην υποκύψουμε στην τρομοκρατία των αριθμών και να διασφαλίσουμε τα κατακτημένα με αίμα δικαιώματά μας. Σε παγκόσμιο επίπεδο ο οικονομικός ανταγωνισμός αναγορεύεται σε κυρίαρχο δόγμα δίνοντας βάρος στις απελευθερώσεις αγορών, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις πολιτικές που υπηρετούν τις επιδιώξεις της αγοράς εργασίας. Τα παραπάνω έχουν άμεση επίπτωση στο χώρο της εκπαίδευσης.

Η πρόσφατη προσπάθεια για την αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση πυροδότησε και ένα μεγαλειώδες, συγκλονιστικό εκπαιδευτικό κίνημα στην ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης. ∆εκάδες χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εκπαιδευτικοί συμμετείχαν στην ανάπτυξη ενός πολύμορφου, μαχητικού, μαζικού κινήματος αντίστασης στις αντιεκπαιδευτικές κυβερνητικές επιλογές, που υπονομεύουν τη ∆ημόσια ∆ωρεάν Παιδεία και Εκπαίδευση. Το κίνημα αυτό πέτυχε μεταξύ άλλων να αποτρέψει ουσιαστικά την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.

Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,
Συνάδελφοι εκπαιδευτικοί,

Σας καλούμε να τιμήσετε και φέτος το Πολυτεχνείο όχι ως μία ακόμα τυπική επέτειο, αλλά ως αφορμή για επανακαθορισμό των κοινωνικών αγώνων και των οραμάτων, που κάποτε φτάνουν στα όρια της αυτοθυσίας. Ο αγώνας εκείνων των νέων δεν μπορεί να σταματήσει. Ο χώρος της εκπαίδευσης είναι δυναμικός και πολύπλευρος. Μόνο που στις μέρες μας οι διεκδικήσεις και τα οράματα δεν οριοθετούνται από τα εθνικά σύνορα. ∆ιεκδικούμε ένα σχολείο ζωντανό, δυναμικό, ένα σχολείο με μαθητές δημιουργικούς και κοινωνικά συνειδητοποιημένους. Ένα σχολείο που θα εξασφαλίζει στο συνάδελφο εκπαιδευτικό πλατιά όρια δράσης και δικαίωση των συνδικαλιστικών αιτημάτων του.

34 χρόνια μετά «την εφόρμηση στον ουρανό της ελευθερίας», πρέπει να υπερασπιστούμε την κληρονομιά του αντιδικτατορικού αγώνα και του Πολυτεχνείου για ελευθερία, δημόσια παιδεία, κοινωνική δικαιοσύνη απέναντι στην πολιτική της αμνησίας, της απάθειας, της ιδιώτευσης και της τηλεοπτικής αποβλάκωσης.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί και σήμερα αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τη νεολαία, τους εκπαιδευτικούς, όλο το λαό. ∆είχνει το δρόμο του αγώνα για τη διασφάλιση δημόσιων αγαθών όπως είναι η μόρφωση, η εργασία, η υγεία, το περιβάλλον, ο πολιτισμός. ∆ιαμορφώνει συνειδήσεις που εμπνέονται από τα ιδανικά της ειρήνης, της ελευθερίας, της προόδου, της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Τιμή στους αγωνιστές του Νοέμβρη
Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες τού σήμερα και του αύριο για
∆ημοκρατία, Ελευθερία, Μόρφωση

Το ∆.Σ. της ΟΛΜΕ

Μήνυμα της Ο.Λ.Μ.Ε. για την επέτειο του Πολυτεχνείου